Wel de mooie herfst....natuurlijk!
Lekker zonnetje die door de gekleurde bomen schijnt, knisperende blaadjes onder je voeten (die je man met een ietwat minder vrolijk gezicht de tuin uit veegt), maar ook het eerder donker worden, de kaarsjes doen we weer aan, gezellige kneuterigheid!
Er is een herfstig verschijnsel waar ik niet goed van weet of ik er van moet gruwelen of genieten....
Met de komst van de herfst komen ook mijn vrienden in grote hoeveelheden weer tevoorschijn.
De spin!
En als ik iets niet leuk vind, dan zijn dat spinnen....
Het beest zelf vind ik helemaal niks. Hij zal vast zijn functie hebben en iets goeds doen, maar brrrr.
Maar de bouwwerken die zo'n beest produceert, dat kan ik dan wel weer waarderen.
Vooral als het mistig is, want dan zie je ze nog beter!
En daar zit dan ook weer een mooi voordeel aan, JE ZIET ZE!
Er zijn ook dagen dat dit niet het geval is. Dan hangt daar zo'n zorgvuldig gebouwd web en daar loop je dan zo met je snufferd in!
Stel je dan het volgende beeld even voor: de piepende geluiden, omdat je het niet uit wil gillen( maar oh wat zou je dat graag willen!), angstig maaiende armen, handen overal snel over je lijf en vooral je hoofd, want stel je toch eens voor dat die spin bedacht heeft dat jouw haar dan maar zijn nieuwe huis moet zijn, omdat je het zijne zojuist vernield hebt...
En ik kan je vertellen...ik heb de zwarte band!
Ik heb meestal een tas in mijn hand dus als zwaaiend met die tas, loop ik dan de tuin uit.
In de hoop dat ik dan niet in zo'n prachtig, maar oh zo klevend bouwwerk loop.
Maar even tussen jou en mij.... Meestal vraag ik of de kinderen even wachten als we naar school gaan, dus niet als dolle stieren wegrennen, maar als het herfst is, hoor je mij niet....
Dan zijn er vast wat webjes getackeld en kijk ik alleen nog op ooghoogte...
Welkom herfst!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten