donderdag 9 oktober 2014

Grote liefde

Iedereen die mij kent, weet dat ik al heel lang een grote liefde heb, nog eentje veeeeeeeer voor Arjan zijn tijd.
En gelukkig kunnen we die liefde ook enigszins delen. Ik geloof niet dat hij zo fan is dat hij de wereld om zich heen vergeet, maar de passie voor muziek delen we wel.

MARCO!
In mei zouden we al gaan, maar omdat mijn andere grote liefde, wel Arjan dus, op zijn knieën was gegaan en wij dan in Curaçao zouden zitten, werden de kaartjes verkocht... Tsja, kiezen tussen je twee grote liefdes...


En dan ineens zie je dat hij in Tivoli komt en in Tilburg en en en...
Dan zie je naast je op de bank gefriemel met bankpassen enzo...en dan ga je ineens TOCH naar Marco!

Gisteren was het dus zover!
Het was nog een heel gedoe om plekjes te bemachtigen, want het was dus vrij zitten en staan, niet handig...
Uiteindelijk een mooi plekje, recht voor het podium, bovenin! Beter kon niet!

En dan is het moment daar! De lichten gaan uit, daar is de eerste muziek. En net als elke keer weer voel ik me een klein kind wat een cadeautje mag openmaken.
Hij zingt het ene liedje na het andere, een nog mooier dan het ander.
Op en top genieten, hier wordt ik zielsgelukkig van!

Alles valt van je af, even geen stress, zorgen of wat dan ook.
Muziek en niets meer dan dat....nou ja, Marco's muziek dan. Want dat is wat zijn muziek doet.
Welke situatie je ook bevindt, gelukkig, ongelukkig, verdriet, verliefd, onzeker....voor alles is er een liedje, dat is ook de kracht van Marco, denk ik.

Ik voelde me gister vooral heel gelukkig, blij dat ik daar mocht zijn, genieten, samen met mijn andere grote liefde!

Wanneer gaan we weer??







vrijdag 3 oktober 2014

Herfst, herfst, wat heb je te koop...

Ik hou van de herfst!
Wel de mooie herfst....natuurlijk!
Lekker zonnetje die door de gekleurde bomen schijnt, knisperende blaadjes onder je voeten (die je man met een ietwat minder vrolijk gezicht de tuin uit veegt), maar ook het eerder donker worden, de kaarsjes doen we weer aan, gezellige kneuterigheid!

Er is een herfstig verschijnsel waar ik niet goed van weet of ik er van moet gruwelen of genieten....
Met de komst van de herfst komen ook mijn vrienden in grote hoeveelheden weer tevoorschijn.

De spin!
En als ik iets niet leuk vind, dan zijn dat spinnen....

Het beest zelf vind ik helemaal niks. Hij zal vast zijn functie hebben en iets goeds doen, maar brrrr.
Maar de bouwwerken die zo'n beest produceert, dat kan ik dan wel weer waarderen.





Vooral als het mistig is, want dan zie je ze nog beter!
En daar zit dan ook weer een mooi voordeel aan, JE ZIET ZE!

Er zijn ook dagen dat dit niet het geval is. Dan hangt daar zo'n zorgvuldig gebouwd web en daar loop je dan zo met je snufferd in!

Stel je dan het volgende beeld even voor: de piepende geluiden, omdat je het niet uit wil gillen( maar oh wat zou je dat graag willen!), angstig maaiende armen, handen overal snel over je lijf en vooral je hoofd, want stel je toch eens voor dat die spin bedacht heeft dat jouw haar dan maar zijn nieuwe huis moet zijn, omdat je het zijne zojuist vernield hebt...


En ik kan je vertellen...ik heb de zwarte band!
Ik heb meestal een tas in mijn hand dus als zwaaiend met die tas, loop ik dan de tuin uit.
In de hoop dat ik dan niet in zo'n prachtig, maar oh zo klevend bouwwerk loop.

Maar even tussen jou en mij.... Meestal vraag ik of de kinderen even wachten als we naar school gaan, dus niet als dolle stieren wegrennen, maar als het herfst is, hoor je mij niet....
Dan zijn er vast wat webjes getackeld en kijk ik alleen nog op ooghoogte...

Welkom herfst!










woensdag 1 oktober 2014

Meeloper

Mindfullness...het modewoord van 2014.

Zweverig, geitewollensokkenverhaal, en toch....

Toch was er iets dat me nieuwsgierig maakte. Al een hele poos.
Ik deed er niks mee, want hee, ik ben geen geitenwollensokkenfiguur, toch?

Tot ik in een wachtkamer het blad Flow magazine zag liggen.
Helemaal leuk! Leuke plaatjes, design, weetjes en weer dat woord: mindfull...

Nu moet je weten dat dat vaak het geval is: my mind is heel vaak, heel full...
Maar laten ze dat nu ff niet bedoelen... En eigenlijk ook weer wel.

Lekker warrig weer, maar mijn punt komt eraan!

Mindfullness zoals ik het begrijp is alles bewust beleven. Emoties, mijn sterkste punt( mijn neus groeit..), gebeurtenissen, eigenlijk heel kort gezegd: het leven.

Inmiddels heb ik me er wat dieper ingestort. En ik kom tot de conclusie dat het wel degelijk iets voor mij is. Niet alles, maar dat kan ook niet.
Maar het helpt me wel.

Boosheid is er, maar verdwijnt als sneeuw voor de zon als ik me er even op focus en het gewoon toelaat. Maar ik weet ook dat ik het weer los kan laten.
Moeten is een woord uit het verleden. Ik moet niks, maar mag vanalles.
Of dat nou zo mindfull is....maar het helpt me wel.
En zo zijn er nog wel meer punten die mij vele eye openers bezorgen.

Je duikt wat dieper in jezelf. Niet altijd even mooi, maar man oh man, je leert er zoveel van.
Ik voel me relaxed, heb meer geduld, met hier en daar een uitschieter. De ergste stress is weg, met ook hier en daar een uitschieter, dat kan ook bijna niet anders met dat leven hier in huis

Loslaten is een codewoord en dat heb ik de afgelopen weken ook gedaan.
Daar krijg je zoveel moois voor terug.
Iets met een deur dicht doen en ergens anders een raam dat opengaat...

En zo heb ik dus ook geleerd dat ik een doodordinaire meeloper ben met een doodgewoon geitenwollensokkenfiguren - insteek.

Ik hou d'r van!









dinsdag 30 september 2014

Bofkont!

En dan is het bijna een jaar verder...
En wat voor jaar!

Er waren eye openers, oplossingen, het gevoel van rust in ons gezin. Er werd een huwelijksaanzoek gedaan, getrouwd op het strand, heerlijk vakantie gevierd....



Dat zijn de hoogtepunten wel denk ik!

Dieptepunten waren er ook, maar die worden niet voor niets diep genoemd, dus die laten we lekker daar!

Kleuren is hot in Nederland, heel hot.
En wat hot is, moet ik ook uitproberen natuurlijk! Dus mijn mooie derwent potloodjes zijn weer onder het stof uitgetrokken, kleurboeken zijn aangeschaft, we hebben weer een nieuwe verslaaaaaviiiiing!
En ik word er heeeel rustig van! Leuke bijkomstigheid!

Ik zit een aardig tijdje in de ziektewet en ik heb een zogenaamde Triggerfinger. ( hoewel het mijn duimen zijn...)
En als de bofferd die ik altijd ben....ik heb er twee!!
En de derde is in de maak!

Wat is het toch fijn om een bofkont te zijn...

Dus aanstaande maandag mag deze bofkont zich om 10 uur melden bij de dok, die gaat fijn een gaatje in mijn hand maken en zorgen dat mijn pees weer netjes door de peesschede kan glijden.
Vind het maar ranzig klinken...

En als mijn linkerhand, die als eerste aan de beurt is, weer is genezen, dan heb ik dikke kans dat mijn rechterhand ook mag! Hoeraaaa!

Soms ben ik wel een echte bofkont hoor! Want ik mag woensdag gaan genieten van de beste zanger van Nederland, met de mooiste liedjes die ik ken...
Mijn held!
Kan helaas niet voor je applaudisseren, sorry Marco!

Maar eerlijk is eerlijk, na volgende week ben ik de meest relaxte persoon op aarde. Want waar ik al tijden over droom, moet ik nu verplicht....tot rust komen! Verplicht!!!

Legaal luieren, hoe kun je een grotere bofkont zijn??